Charles Augustin de Coulomb francuski fizyk urodził się 14 czerwca 1736 w Angoulême jako syn Henry’ego i Catherine Bajet. Rodzina Coulombów przeprowadziła się z południowo-zachodniej Francji do Paryża i tu Charles kształcił się w gimnazjum klasycznym Mazarina, a po jego ukończeniu studiował matematykę i nauki przyrodnicze w Ecole du Genie. W lutym 1760 zdał egzaminy wstępne i został przyjęty do Szkoły Inżynierii (École du Génie), którą ukończył 1762 r. uzyskując stopień porucznika wojsk inżynieryjnych. W 1763 został skierowany do garnizonu Brest, a później na wyspę Martynikę w Indiach Zachodnich. Tam w latach 1763-1772 projektował fortyfikacje i kierował budową Fortu Burbon. Po powrocie do Francji otrzymał stopień kapitana i pełnił służbę w Bouchain.
Od 1772 zrezygnował ze służby wojskowej i całkowicie poświęcił się naukowym pracom badawczym, które na początku były związane z teorią maszyn prostych, magnetyzmu i elektrostatyki. Badania te autor opisał w rozprawie pt.”Théorie de machines simples, która w 1781 roku została nagrodzona przez francuską Akademię Nauk i przyniosła autorowi członkostwo w Akademii.
Coulomb zajmował się także zagadnieniami związanymi z wytrzymałością materiałów. W 1776 wysunął hipotezę, że miarą odkształcenia materiału jest największe naprężenie styczne (decydujące o przejściu materiału w stan plastyczny). Hipoteza ta nosi nazwy: hipoteza Coulomba–Treski, hipoteza Treski–Guesta (H. Tresca 1872 i J.J. Guest 1900).
Jednak wyjątkowe znaczenie miały prace badawcze Coulomba dotyczące elektrostatyki i magnetyzmu. W 1785 roku na podstawie wielu precyzyjnych eksperymentów,za pomocą wagi skręceń, zmierzył siłę wzajemnego oddziaływania elektrostatycznego dwóch naładowanych elektrycznie kulek.
Waga skręceń (waga torsyjna) jest czułym przyrządem służącym do pomiaru małych sił (elektrostatycznych, magnetycznych lub grawitacyjnych). Coulomb badając kulki naładowane jedno-, a potem różnoimiennie, odkrył prawo oddziaływania na siebie ładunków elektrycznych i sformułował jedno z podstawowych praw elektrostatyki, mówiące, że siła wzajemnego oddziaływania dwóch ładunków elektrycznych jest wprost proporcjonalna do ich iloczynu, a odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości między nimi, nazwane od jego nazwiska prawem Coulomba.
W kolejnych pracach naukowych rozwinął teorię elektryzowania powierzchniowego przewodników i w 1786 r. odkrył zjawisko ekranowania elektrycznego ciał umieszczonych wewnątrz przewodników wydrążonych (np. wewnątrz pustej kuli metalowej).
Przeprowadzał również badania nad oddziaływaniem ziemskiego pola magnetycznego na igłę magnetyczną, a w 1789 wprowadził pojęcie momentu magnetycznego.
Prace Coulomba stworzyły podstawę do przekształcenia wiedzy o elektryczności w dyscyplinę naukową. Od jego nazwiska pochodzi nazwa jednostki ładunku elektrycznego „kulomb”.
W 1802 roku ożenił się z Louise Francoise LeProust Desormeaux, z którą miał dwóch synów.
Zmarł 23.VIII.1806 roku.
